Afscheid van een clown

Wat deed jij je naam eer aan. Je was de clown onder de Bobtails en wat een vriendschap en liefde heb je mij gegeven. Jij was een droomhond.

Je was 7 weken en 3 dagen toen ik je op 30 mei 1997 in Kollum ging ophalen (je was het puppy met de grootste dropneus) en vanaf het eerste moment heb je je zonder moeite overal aangepast. Je vond alles prima. In de bus,trein auto of op de boot vond je de normaalste zaak ter wereld.Wel was je een geboren leider en probeerde je flink je zin door te drijven. Vanaf de puppycursus heb ik dan ook mijn handen vol aan je gehad. Moest je zitten, dan ging je liggen. Moest je blijven liggen met de groep honden en de baasjes uit zicht dan ging jij voor de groep honden liggen met je gezicht naar hen gericht, en zo deed je dat met alles. De manier waarop jij dit deed was een lachfilm waard, je was overenthousiast. Maar uiteindelijk is dat helemaal goed gekomen. Jouw karakter paste perfect bij het mijne en je enthousiasme en vrolijkheid heb je altijd behouden.

In groepen honden ben jij wel altijd leider gebleven. Van behendigheid kon jij geen genoeg krijgen, dat was dolle pret voor jou. Vooral het door de slurf/tunnel heen kruipen. Voor alle cursussen ben je uiteindelijk met hoge punten geslaagd. Uren hebben we overal gewandeld, onze favoriete bezigheid. Showen was aan ons niet besteed. We gingen zoveel mogelijk samen op stap. Van de vakanties in Oostenrijk genoot jij, vooral van de rotsen en bergbeekjes waar jij je als een echte clown gedroeg. Ook met de kabelbaan ging jij mee de bergen op. Wel knipte ik je in de zomervakanties kort omdat je moeite had met de warmte en omdat dat hygiënischer was in de hotels en andere overnachtingsplaatsen. Want met slecht weer kwamen we vaak echt smerig terug.

Samson

Je wist dat je altijd populair was bij mensen op straat en dat buitte je dan ook bij iedereen uit die je tegenkwam. Jij bent zo vaak op straat gefotografeerd door toeristen dat je in veel fotoalbums moet voorkomen. In België meende iedereen dat je Samson was en daar konden we nergens rustig lopen omdat iedereen Samson gedag wilde zeggen. Echt stapelgek was je op kinderen, van klein tot groot. Een heel speciale band had je met Martijn die regelmatig kwam logeren en die even oud was als jij. Jullie zijn samen opgegroeid en als jullie samen waren leek het wel een geheim genootschap, twee handen op één buik.

Gelukkig ben je altijd kerngezond geweest. Maar na je 9e kreeg je last van artrose en kreeg je meer moeite met wandelen. Met speciaal voer en homeopatische druppels knapte jij snel weer op maar na je 11e ging je hier toch flink last van krijgen en kreeg jij anabole spuiten en ontstekingsremmers. Deze sloegen goed aan. En gezien je leeftijd was het natuurlijk vrij normaal dat je niet meer als een jonge hond dolde. Je werd doof, je hoorde alleen nog hele hoge tonen en harde geluiden maar jij lette op mijn gebaren en dat ging goed. Met je ogen en neus was niks mis.

De ouderdom kwam…

November 2009, je was al dik twaalf jaar, kreeg jij last van hoesten en had je wat vocht op de longen maar je hart klonk goed. Tot begin januari 2010 je op straat opeens begon te hijgen en in elkaar zakte. Het bleek dat je hartinsufficientie had. Helaas sloegen de harttabletten niet aan en binnen twee weken was je niet meer in staat om maar 20 meter te sjokken zonder in elkaar te zakken vanwege het zuurstofgebrek. Je eetlust bleef wel goed. Op 19 januari 2010 kon en wilde je niet meer opstaan om te gaan plassen, ook niet in de tuin. Je bleef me alleen maar met je prachtige bruine ogen aankijken en met grote pijn in mijn hart heb ik moeten besluiten om je te laten inslapen, thuis op je eigen plekje, heel rustig in mijn armen. Je laat een enorme leegte achter maar de mooie herinneringen aan jouw trouwe vriendschap zullen altijd blijven.

Jij was mijn trouwe vriend. Jij was Inge’s Clown Lovaholic , mijn Joris

Ik ontving begin januari de eerste mail van Inge of ik Joris aan de OES-Database wilde toevoegen. Op de dag dat ik haar mailde dat hij onderdeel was geworden van de site, kreeg ik een trieste mail terug…Ze had die dag afscheid moeten nemen van haar Joris. Met dit verhaal heeft Joris een speciale plek gekregen op de site. Namens de redactie van (onze)oes.nl wensen we Inge heel veel sterkte met dit grote verlies.