Baas gezocht: OES, inclusief Beardie
In een persoonlijke mail vertelde Liesbeth mij het verhaal over haar Sally, nadat ik haar had toegevoegd aan de OES Rainbow Bridge. Geintrigreerd door Sally’s achtergrond, vroeg ik Liesbeth dit verder uit te schrijven voor een uitgebreide thema-special. In het voorlopig laatste verhaal van de serie “OES zocht baas” maken we kennis met Sally en Baloo, die onafscheidelijk in het asiel van Spijkenisse woonden.
We gaan terug in de tijd naar het jaar 2002. We waren al een tijdje op zoek naar een asielhond en hadden onze ogen al laten vallen op een Jack Russell, een Beagle en een Labrador. Voor alle drie was een reden om er niet voor te gaan. Tot we op een zondagavond terecht kwamen op de site van het dierenasiel in Spijkenisse. Daar stond een foto van twee honden: een Bobtail van 8,5 jaar (Sally) en een bruine Bearded Collie (Baloo) van 6 jaar. We waren direct enthousiast. Maandagmorgen naar het asiel gebeld. We mochten ’s middags komen kennismaken, maar er werd wel bij gezegd dat ze samen moesten blijven. Ze zaten al meer dan 6 weken in het asiel. Voor de bobtail was er eerder interesse geweest en zij was al aan mensen meegegeven. Maar de Beardie raakte daarvan totaal overstuur, dus was besloten om ze alleen te plaatsen als ze samen konden blijven. Wij mochten een rondje met ze lopen. Dat ging heel goed en we besloten om ervoor te gaan. We kregen twee riemen in bruikleen, die we ter zijner tijd moesten terugbrengen. Dat was voor het asiel dan ook aanleiding om de honden nog eens terug te zien.
Ik denk nog regelmatig aan onze weg naar huis in onze drie-deurs Honda Civic met twee grote “stinkende” honden op de achterbank en ik weet nog dat ik dacht “waar zijn we aan begonnen?. Hebben we wel goed gekozen?” Daar kwamen we snel achter.Het bleken twee heel goed opgevoede, superlieve, aanhankelijke, dankbare honden. Ze vonden het heerlijk dat ze samen waren. Dat lieten ze duidelijk blijken. Nu nog, spreken mensen erover, dat ze als een verloofd stel tegen elkaar aan konden lopen. Het leek er dan op dat ze tegen elkaar zeiden “dit hebben we toch heel goed geregeld”.
Zoals beloofd, zijn we nog een keer terug geweest naar het asiel. Baloo vond het geweldig om zijn verzorgers weer terug te zien, maar Sally kwam uit de auto, keek even om zich heen en wist niet hoe snel ze weer in de auto moest springen. Zo aandoenlijk…
We realiseren ons dat we super geboft hebben met dit stel en hebben ook geen moment spijt gehad van onze keuze. We hebben een aantal jaren ontzettend van en met elkaar genoten.
Het moet voor de eerste eigenaren vreselijk zijn geweest om afscheid te hebben moeten nemen van dit bijzonder lieve stel.
Tekst: Liesbeth Kleinjan
