Dag lieve Baila
2007, precies 1 jaar nadat we Max uit Spanje gehaald hadden zag ik jou op het internet staan, ook uit Spanje! Nog erger verwaarloosd en mega mishandeld, maar je was ontzettend lief, rustig en blafte amper… dus de perfecte match voor Max!
Jij was al overgekomen uit Spanje en je zat nu in België. Na wat moeizaam contact hadden we eindelijk een datum wanneer we jou mochten bewonderen! Eenmaal in de auto, was het toch nog een flink stuk rijden! Maar dat hadden we er voor over…
Eenmaal aangekomen bij een huis werden we binnen gelaten…veel honden te zien… maar nergens een Baila. Toen ging er een deur open.. en daar kwam een klein ontzettend mager hondje naar buiten gelopen. Mijn hart brak meteen… wat een arme schat is dat zeg!… ze zat alleen omdat ze nog erg bang was :chinrub: … nu weten we beter lieve baila… je greep die andere honden..omdat je in spanje moest vechten om te overleven!… mijn keuze was al gemaakt.. een ontmoeting met max was kort en t interesseerde je allemaal niks.. toch namen we je mee… betaling werd snel afgehandeld.. en we gingen de lange terug reis maken… met max in de jeep ging niet goed..2 uur lang een vreemde naast je, je maakte ruzie, maar je verslond max niet…
Eenmaal thuis gekomen, leek het wel of je gelijk wist waar je mandje was, daar heb je de rest van de dag gelegen. Wij lieten je even je gang gaan..zodat je ook aan alles kon wennen… ook aan de kat, maar die moest niks van je hebben… dus die heb je amper gezien. Toch wanneer het december was en de vuurwerk periode aanbrak, was je de grootste vriendjes met Dody, en lagen jullie zelfs naast elkaar bang te wezen.
De eerste maanden had je veel ruzie met Max, en even dachten we dat het niet goed ging komen.. maar contact met de stichting lukte ook niet meer. Gelukkig hielden we vol…en werden jij en Max echte broer en zus. Je wist dat Max al oud was en dat hij niet zoveel beweging had..maar toch wist jij Max in de benen te krijgen wanneer jij had bedacht om te spelen…
Je was zoals de stichting vermeldde erg lief, behalve na andere honden toe. Die wilde je het liefst grijpen en verslinden… en je blafte naar alles en iedereen..Kortom, het was standaard dat we de gordijnen vaak dicht hadden thuis. Maar wat hielden we van je zeg!!
De overbuurvrouw/vriendin wilde ook graag een hond, en dat werd Toby! Omdat Max met alles en iedereen kon en we het heerlijk vonden om samen over de dijk te lopen hebben we de gok gewaagd. Jij kreeg de eerste paar keer een safety muzzle om en lieten jou met het hek ertussen kennis maken met Toby. Na een aantal keren ging dat goed! Zelfs zonder muzzle en een vriendschap was geboren!
En zo gingen de maanden voorbij.. het tweede jaar dat je bij ons was kreeg je erge rugpijn (je nek en rug wervels zaten allemaal niet goed). Vanaf die tijd zit je al op een best zware medicatie, maar je werd er ‘vrolijk’ van. Je kon weer mee wandelen! Als het in de buurt was vond je het fijn, als je het niet meer kende deed je niks anders dan kleine plasjes doen. Spelen kende je niet..maar dat hoefde ook niet, lekker samen op de bank, dat was meer wat voor jou. Kammen, no way! dat was ook altijd een hele klus… De trimster was ook erg blij met jou… volgens mij was jij de enigste bobtail die niet van kammen en wassen hield. Ook hield je niet van drukke ruimtes of vreemde mensen.. dan schoot je gelijk in de stress…
En toen kwam daar onze dochterLilian, veel mensen hadden een beetje paniek, vooral om jou. Met name je gedrag tegenover andere honden, hoe zou je zijn tegen een mensenkind?? Maar iedereen keek er van op hoe lief jij bent voor Lilian, het heeft net als bij max..even geduurd maar nu waren jullie ook de beste vriendjes. Vooral als Lilian eten heeft en zo kwamen we grotendeels achter jou probleem…
Je eetgedrag werd niet meer normaal, je ging er alles aan doen om aan eten te komen. Zelfs als het niet eetbaar was…Een bloedonderzoek bij de dokter wees uit dat je leverwaardes veel te hoog waren, en je buik is wel 4x zo groot als een normale buik. Ook doet het pijn als er iemand aan komt. Je beweegt nog amper en ligt veel in een hoekje. Je mooie vacht was niet veel meer dan een dun laagje haren, vooral de haren op je buik, je nek en je staart verdwenen snel…en je zat onder de plekken en schilfers. We hebben een echo laten maken van je lever, en de dierenarts dacht aan 2 dingen. Een vegiftiging van de medicijnen of de ziekte van Cushing. Je moest gelijk stoppen met de medicatie en kreeg andere pijnstilling voor geschreven. In het verleden hebben we ook al vele soorten medicatie geprobeerd maar jij reageert alleen op Cortha Phen. Toch hebben wij het 4 weken vol gehouden omdat ze na die weken pas de lever opnieuw konden bekijken. Het was afzien omdat jij veel pijn had… na de 4 weken bleek je lever weer ‘normaal’ t zijn! je maag bleef wel vol vocht maar het was dus duidelijk geen ziekte van Cushing!
Maar wat nu? Het is dus de Cortha Phen wat je lever vernielde… maar na 8 soorten de enige medicatie waar jij op reageerde… en die kreeg/mocht je niet meer… je kreeg zware ‘mensen’ pijnstilling, 6 pillen op een dag… en zelfs dat maakte jou niet beter. Je wilde niet meer eten, niet drinken en zelfs lopen werd moeilijker, je vacht werd nog slechter en je begon in te vallen. Elke avond kwam je bij mij op de bank liggen en begon je zachtjes te janken… doordat wij jou goed kennen, weten we dat je niet van onderzoekjes houdt, en dus ook niet van mensen die aan je gaan rekken en strekken…
Je bent geen proefkonijn… geen tester.. maar een dier met gevoel , Lieve baila… we willen je niet meer pijn aandoen… je hebt een zwaar verleden gehad, en daarna een hele mooie tijd bij ons…nu hebben wij de zware beslissing moeten maken om je de rust te geven die je verdient… en om weer samen te zijn met Max……
18-08-2011 — ik hou van je —
