De kampeervakantie van Pebbles, Demi en Nynke naar Istrië

Altijd in mei gaan onze baasjes Paulien en Max naar het heerlijke Istrië en wij mogen altijd mee :-). We hebben het altijd al snel door dat we binnenkort gaan als het baasje de caravan uit de stalling haalt. Druk is hij dan aan het poetsen en laden en mogen wij heerlijk ook buiten erbij zijn.

Soms steunen we hem dan door even een aai te komen halen, en dan gaat hij weer geconcentreerd verder. En als hij dan de achterklep van de auto open laten staan, stappen wij alvast in. Maar ja dan duurt toch altijd nog wel een paar dagjes voordat we echt gaan. Ook dat weten we precies, want dan gaat onze voerton in de auto. Nou en dan zijn we niet meer te houden.

In de auto is het met ons drietjes wel te doen hoor, in de achterbak van onze MONDEO past het prima, ook hebben wij een koel briesje door een draaiend vinnetje. Dat mag ook wel want tegen de tijd dat we door Slovenië rijden is het vaak al zo’n 25 graden plus buiten de auto.

Een lange rit

De eerste dag is meestal een lange rit, dan stoppen we regelmatig even onderweg, krijgen we een bak water en iets lekkers, en letten we voor het baasje op dat tijdens het rijden de caravan goed achter de auto blijft zitten. Dat doen we dan om de beurt. We moeten namelijk allemaal in de caravan slapen dus helpen we hun daarbij met opletten.

Aankomst op de camping

Nou ja dan komen we dus aan het einde van de dag op een camping, en kunnen we de beentjes even strekken, gaan we eten en dan vroeg naar bed. De volgende dag is het veel korter rijden als de eerste dag, en komen we in de loop van de middag aan op de camping in Vrsar te Istrië. Wij inspecteren dan rond de caravan naar onze favoriete plekjes om te spelen of lekker te dommelen. Ja overdag komt er niet veel van spelen, want daar is het te warm voor. Soms gaan we net als het vrouwtje en het baasje even bij hun in de zon liggen en zij smeren zich dan in en wij niet dus, en gaan we als het te warm is maar weer onder de caravan liggen daar is het altijd lekker koel.

Zo’n lange vakantie is wel lekker lui hoor. ’s Morgens als het nog niet zo warm is lopen we meestal een rondje om uitgelaten te worden, en dan in de middag weer. Soms gaan we een stukje rijden en dat is bij ons favoriet, de achterklep van de auto gaat open en dan staan we met z’n drieën al klaar om in te stappen want we mogen mee. Soms ook niet hoor want dan gaat het baasje alleen weg. Komt met tassen vol eten terug en altijd heeft hij dan ook wat lekkers voor ons meegebracht.
En als we dan onderweg een mooi plekje tegenkomen gaan we lekker wandelen.

Naar de zee

Omdat Vrsar aan de zee ligt en we langs de kust rijden kunnen we dan ook lekker pootje baden. Het zeewater is heel helder, en zelfs aan deze kant van de kustlijn al warm in mei. Hier hangen aan de lantaarnpalen vaak houders met zakjes waarin onze uitwerpselen worden gedaan en in de daarvoor geplaatste afvalbakken gegooid. Het is hier schoon en dat houden de mensen zo.

’s Avonds na het eten, als het al lekker is afgekoeld, lopen we meestal nog een rondje camping en gaan dan of langs de haven of naar het strandje waar het vrouwtje en baasje ook gaan zwemmen. Even de pootjes afspoelen, en dan terug naar ons plekje. Als het vrouwtje en baasje even gaan zwemmen, mogen wij in de caravan even een tukje doen. Lekker luxe hoor gaan we lekker op de bank, en bewaken dan de caravan zolang zij even naar het strandje zijn.

Dit jaar waren er de wereldkampioenschappen voetbal, op de camping zijn er meerdere baasjes die dan slingers ophangen enzo, wij zijn er dan ook klaar voor.

De camping is omheind en buiten de camping zijn er ook zwerfhonden die dan op zoek zijn naar een gat in het hek. Soms lopen ze dan ook op de camping en blaffen wij hun weg, voor de rest vind iedereen ons braaf en krijgen wij veel aandacht en aaien.

Weer terug naar huis

Helaas komt er aan zo’n heerlijk luxe niksdoen luiervakantie ook een einde, maar dat heeft ook weer een voordeel. We gaan weer autorijden…Alles wat bij aankomst toen uit de caravan is gehaald en opgebouwd gebeurt nu in omgekeerde volgorde, voor ons het signaal we gaan naar huis.

De achterklep gaat open wij staan weer paraat. Al is het weer een lange rit, heerlijk wiegend in de achterbak met ons drietjes komen we na 1450 km weer thuis in Boven Pekela. Het voordeel van onze achtertuin is heerlijk vrij rondlopen, alle plekjes weer even besnuffelen, het speelgoed kijken of het er nog allemaal ligt ………..ja het voelt goed, we zijn weer thuis.

Note: baasje Max en vrouwtje Paulien: de dag na thuiskomst moet je niet de achterklep van de auto opendoen, de kans dat ze er alweer inzitten “kom op we gaan” is heel groot 🙂