De wereld van de Wollewei
Hallo allemaal, mijn naam is Cees Bol. Veel van jullie kennen mij misschien van mijn foto’s op Hyves en Flickr onder naam van mijn alter ego “de Wollewei”. En omdat ik ook mijn bijdrage lever voor deze OES-site heeft de redactie mij gevraagd om een klein stukje te schrijven over twee van mijn favoriete bezigheden: onze drie bobs Youri, Boy en sinds kort Sophie en fotograferen. Nou is het zo dat deze prima te combineren zijn. Het zijn prachtige honden, iedereen is het daar ongetwijfeld mee eens…En het zijn prima modellen. Hier zijn sommige mensen het misschien minder oneens…
Met beiden hobby ’s ben ik mijn halve leven al druk doende…en allebei lopen ze ook samen op. Waar ik ook ben twee dingen heb ik praktisch altijd bij me: een fototoestel en als het mogelijk is een bob. Zoals ik al eerder zei, dat valt uitstekend te combineren. Een bobtail heeft nou eenmaal ook een giga aantrekkingskracht op veel mensen. Probeer maar eens met goed fatsoen over de boulevard van Scheveningen te lopen met drie bobs (zover dat al mogelijk is). Of neem ze mee naar de keukenhof en je zal zien dat je geen meter opschiet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik zelf ook die oes koorts heb. Ik maak zelf namelijk de meeste foto’s van ze. En als ik een andere bobtail zie dan is ook die het haasje…
Bobtail-bloed
Het zit geloof ik bijna in mijn bloed. Of misschien zeg ik het beter als ik zeg in mijn hart. En naar gelang de jaren verstreken, de camera groter werd en de ervaring toe nam, werden ook de foto’s talrijker en beter. Improvement zal er altijd zijn en het lijkt me prachtig om op deze voet door te gaan en zelfs misschien nog wat verder te gaan… De meeste mensen die dit lezen kennen me vooral van de foto ’s die ik heb gemaakt van onze honden Cassie, Youri, Boy en Sophie. Youri is de oudste, in maart hopen we dat hij 15 wordt (een zogenaamd Very Old English Sheepdog). Youri is heel fotogeniek, hij is een echte karakterhond. Boy is intussen ook al de 11 gepasseerd dus je begrijpt dat het hier af en een beetje een ouwe oesen club is.
En toen kwam Sophie…
Maar sinds kort woont Sophietje bij ons, niet meer op gerekend, maar toch gekomen…Sophie is bijna 8 maanden en die brengt weer heel wat leven in de brouwerij. Cassie (Youri’s zus) is er helaas niet meer onder ons. Ze is op 12 december 2007 overleden… Was een van onze treurigste dagen, de afgelopen jaren…Hoewel, we vermoeden dat ze af en toe nog in huis rondspookt om de boel op stelten te zetten.
Het mooie van Old English sheepdogs vind ik dat ze allemaal zo verschillend zijn en toch zo het zelfde. Dat is een beetje een tegenstrijdigheid maar iedereen die meerdere oesen heeft zal het waarschijnlijk kunnen beamen. Ze hebben een prachtige inborst en dito karakter. Maar ik dwaal af, we hadden het tenslotte over fotograferen. Behalve een heleboel foto’s van de honden maak ik ook veel landschap- en natuurfoto’s (waar dan ook weer af en toe een bob in verschijnt). In drukke tijden is het namelijk wel handig het nuttige met het aangename te verenigen en aangezien het Twentse land wemelt van de mooie plekjes is een foto nog wel eens een keer gemaakt. Intussen heb ik al een hele verzameling opgebouwd. Het is nog een wonder dat ik voldoende ruimte op mijn laptop heb om dit stukje te schrijven.
Social networking
Het mooie van deze moderne tijd is ook dat op informatie gebied de wereld steeds kleiner wordt, dus ook onze bobtailwereld, door mediums als Hyves, Flickr, Uniteddogs, Youtube etc. wordt contact leggen met andere liefhebbers steeds makkelijker. En ik denk dat dit het plezier in onze honden alleen maar kan vergroten. Contact is zo gelegd. En is er iets wat je wilt weten, dan is er altijd wel iemand die het antwoord weet of advies geeft. Uiteraard moeten we niet vergeten dat er niets leuker is dan buiten alle digtale media om vooral te genieten van onze honden, te gaan wandelen (ik hoor hele gezellige berichten over de regio noord-oost ), te spelen, kroelen, knuffelen, ravotten, rennen, ballen te gooien, koekjes strooien en alle dingen te doen die een bobtail fantastisch vind. Oke nog een ding dan…. Neem toch maar een (video) camera mee…Want wat ik naast het zelf maken van foto’s toch ook heel graag mag zien zijn al die andere OES met al hun capriolen, streken en hun prachtige karakter. Al met al, hopen we nog lang te genieten van onze drie honden, en ongetwijfeld zullen er nog heel wat foto’s volgen…..
