Een geschenk uit het verleden
Exact 30 jaar geleden, het was volgens mij in 1984, bedacht ik dat ik van deze buitengewone reu iets moest behouden: zijn sperma. In 1984 had nog niemand zo’n waanzinnig idee en niemand had hier ervaring mee. Maar als ik iets in mijn hoofd heb, geef ik niet zo snel op. Mijn toenmalige dierenarts, Dr. Kurt Witteborg uit Schneverdingen (DLD) bracht mij op het idee om mij tot de Hogeschool voor Diergeneeskunde in Hannover te richten. Mevrouw Dr. Günzel-Apelt (nu inmiddels Professor), was toentertijd een jonge dierenarts en werkzaam op de afdeling voortplanting. Ze had nog nooit sperma van een hond ingevroren, alleen met stieren en hengsten te maken gehad. Mijn wens en gedachte vond ze buitengewoon interessant en ik kreeg een afspraak om sperma te laten afnemen.
Naar Hannover
Wij met z’n tweeën naar de Universiteit van Hannover en hier zaten we in een grote betegelde hal, waar ruimte voor 3 stieren was. Hier stond ik nu met mijn “Knulli” en werd verbaasd aangekeken. “Wat komt u dan hier doen?” luidde de vraag. Waarschijnlijk wist van alle aanwezigen, niemand dat ik met deze hond zou komen. De situatie ontspande snel, toen Mevr. Dr. Günzel-Apelt verscheen. We stonden er allen een beetje beschamend bij, omdat deze situatie voor een ieder van ons vrij ongewoon was. Gelukkig was Kassenknüller een hele gemakkelijke reu, die het niets uitmaakte om naast een enorme stier te staan, geen loopse teef in de buurt te hebben en toch te doen wat er van hem verwacht werd. Uit deze eenmalige spermadonatie, werden met de toenmalige mogelijkheden 4 porties sperma gewonnen. Een portie zou voor de bevruchting van een teef voldoende moeten zijn.
De tijd verstreek
Vele jaren zijn ondertussen vergaan en het sperma is meermaals “verhuisd”. Het ging van Hannover naar Utrecht, omdat ik in 1988 verhuisde naar Nederland. Later ging het naar de Universiteit van Luik, daar we vanaf 1996 in de Wallonië woonden. Sinds september 2013 bevond zich het sperma in Eersel/NL onder auspiciën van Maarten Kappen. In de loop van jaren heb ik in 1993 een portie naar Finland verkocht. Hier werden 2 teven bevrucht en er was een nest met 4 puppies en een met één puppy. Zelf heb ik 2x getracht een teef dragend te krijgen, maar dat is jammer genoeg niet gelukt.
Het laatste portie
In de loop van deze 30 jaar is de bevruchtingstechniek bij honden verder ontwikkelt. Vandaag de dag is het heel gebruikelijk, sperma in te vriezen en over de gehele wereld te versturen. De methode der bevruchting is van top kwaliteit en is niets bijzonders meer. Dit laatste portie sperma was 30 jaar oud toen ik ze begin mei naar Polen stuurde. Dr. Marczak van de Universiteit van Warschau keek er halsreikend naar uit. De teef die Dorotha en Pavel hadden uitgezocht is een zuster van onze “Niki”, Aryakas Nephele. Vier weken later ontvingen wij een e-mail vanuit Polen dat “Nephele”, zwanger zou zijn en er waren 3 puppes gezien. Ik was als in trance. Zou mijn droom dan toch noch uitkomen?
Het verlossende bericht
De verdere 5 weken duurden een eeuwigheid en ik kon er bijna niet langer op wachten om te horen dat de puppies geboren zouden zijn. Er had van alles en nog wat fout kunnen gaan. Op 17-07-2014 kwam het verlossende bericht, dat er 4 puppies waren geboren. Na dit goede nieuws, moest ik even alleen zijn en alles verwerken. Dertig jaar is tenslotte een lange tijd. Vele foto’s kwamen in mij op, van Knülli’s geweldige ouders, zijn prachtige Grootvader, “Buckswood Desperado” en zijn vele prachtige kinderen.”Kassenknüller” zelf, was geen grote reu, maar had een adembenemende persoonlijkheid. Ik kon mijn geluk niet onder woorden brengen. Natuurlijk heb ik mezelf de vraag gesteld: “heb ik een fout gemaakt, door dit kostbare sperma niet zelf te gebruiken?”. Ik had hiervoor gewoonweg niet meer energie, om mij op dit avontuur te begeven. Met geld is dit sperma sowieso niet te betalen, per jaar koste toentertijd de houding hiervan DM 100 en in de Euro tijd 200 euro.
Over een paar weken wil ik graag naar Polen reizen om deze puppes in werkelijkheid te zien en ik zal zeker een paar traantjes van geluk laten vloeien. Het is en blijft een wonder.
