En zo kwam ik thuis met 5 Pyreneese Berghondenpups

Miranda is iemand met wie wij altijd goed contact hebben, dus schrijf je verhaal maar, dan zetten wij het wel online voor je. Als eerste kreeg ik een foto, dat waren niet alleen OES-pups die daar bij moeder Kelly (Hockesberghe’s Walc All Over You) aan de tepel lagen. Getikt op haar iPhone stuurde Miranda ons dit wonderlijke verhaal over een nest Bobtail pups…en een nest Pyreneese Berghonden….

Terug van weggeweest

Na een rumoerig jaar waarin door mijn ziekte, een nestje er even niet in zat, gingen we begin dit jaar verder waar we vorig jaar gestopt waren. Nog een keer de oogcontrole, bellen met de eigenaar van de reu (Inge van Engelen) en wachten tot Kelly loops werd. En daarna maar weer progesteron prikken. Kelly, de rust herself, laat het allemaal over zich heenkomen. Bij de dierenarts springt ze zelf op tafel om voor de derde keer bloed te prikken. Yes. 7,4: Inge bellen, oppas regelen voor s’avonds en Toon moest wat met zijn werk regelen.

Alleen eenmaal in Limburg aangekomen vonden ze elkaar helemaal leuk….. Om mee te spelen ja…en dan samen rug aan rug te gaan slapen onder de tafel. Nou ja..Wat nu? In overleg is ze daar gebleven en is Inge de volgende dag naar haar dierenarts gegaan. Nog een keer bloedprikken. 4,2!!!! Huh? Dat kan dus niet hé.. Verklaart wel waarom ze alleen wilden spelen en nog gewoon aten. Uiteindelijk hebben ze het wel gedaan na 3 dagen… En bleek mijn dierenartsassistente de waarde niet te hebben omgerekend. En omdat 7,4 dan niet raar is en het de 12e dag was, was dit voor helemaal goed aangenomen.

Pups verwacht!

De dekking was gelukt en op de echo waren pups te zien! Yeah helemaal blij. Oké de uitgerekende datum viel in de meivakantie, dat vonden de kids toch iets minder. Maar oplossing gevonden; de dichtsbijzijnde grote camping geboekt. En Kelly meegenomen. Toen haar temp een graad zakte ben ik met Kelly naar huis gegaan. En samen hebben we de bevalling gedaan. Zwaar was het zeker. Ze hadden op één na allemaal in het vruchtwater gepoept. De een was groen, de ander geel. Weer een ander kwam achterstevoren en wilde er niet uit. Nog nooit had ik respirot of de uitzuigset nodig gehad, tot nu. Maar als dan alles achter de rug is, en er liggen 5 puppies bij hun moeder te drinken ben je ook heel tevreden.

Helaas bleef het niet zo. Na 2 dagen kreeg 1 pupje wel een hele dikke buik. Snel ermee naar de dierenarts, maar niets wat we deden hielp. De volgende dag is hij op mijn schoot gestorven. Iets was er in aanleg niet goed. Verdrietig voor leven dat niet mocht zijn.

Dit wil je niet meemaken als fokker

Nog dezelfde avond kreeg ik een telefoontje; een bekende fokker in de buurt. Help! Mijn teef moet bevallen denk ik en het is nog maar de 57e dag! Ojee, nog niets klaar, teef te vroeg, pups te klein? Op de echo waren 16 pups te zien geweest… Ik vreesde dat ze allemaal dood zouden zijn. Ik kon niet weg, maar Toon en Jim zijn snel gaan helpen. De kist in elkaar, lamp erboven. Kachel erbij..en mijn kraamspullen mee, die lagen nog bij de hand.

Voor haar een lange nacht.. Uiteindelijk zijn er 10 levende pups geboren, maar er waren er ook die niet volgroeid waren. En toen gebeurde dat wat je niet wil meemaken… Haar teefje zakte weg… Eclampsie? Calcium spuiten, dierenarts bellen, hond doorelkaar schudden…wakker blijven jij! Ze geeft het gered…maar heeft geen kracht voor de 10 pups.

Wederom gaat hier de telefoon..”Er is één pup die stopt met ademhalen. Ik ga naar de dierenarts, kun je komen? Kun jij helpen? Weet jij nog raad?” Ik ga erheen met een sonde en een spuit. De pups hadden al 2 dagen niets gehad. Ondertemperatuur ondanks de lamp. Ik heb ze sonde gegeven met 5 ml kunstmelk. Warme kruiken erbij. En die ene in een doek op een kruik gelegd met een paar ml druivensuiker. Ja na een uurtje zit er links en rechts weer wat leven in. Nog een keer sonde. De temperatuur stijgt van allemaal. Ook van de teef die inmiddels hoge koorts heeft… Pff spannend. Moet ook weer terug naar mijn eigen pups hé.

En toen had Kelly er in eens negen

Ik bied aan om de vijf kleinsten mee te nemen. Bij Kelly te leggen, haar tepels zijn nog niet geslonken en ze geeft melk voor vier. Kijken of we ze allemaal aan het drinken krijgen. Moeilijk voor de fokker, wat doe je? Je wil ze graag moedermelk geven, al is het maar een beetje. Ze neemt een dapper besluit, “neem de 5 kleintjes maar mee”. En zo kwam ik thuis met 5 Pyreneese Berghondenpups.

We legden Kelly bij haar pups en lieten ze drinken. Een voor een hebben we de anderen erbij gelegd. Een berehonger hadden ze… Het zijn net Gremlins..:-) Toen Kelly opkeek had ze 9 pups!
En alsof het niet anders geweest was begon ze met schoonmaken en likken van alle puppies.

Hoe gaat het nu?

Met de moeder gaat het redelijk, maar wil nog steeds niet zelfstandig eten. Heeft nagenoeg geen melk en verzorgt haar pups minimaal. Het pupje met de ademstilstand en een temperatuur van 32,8 heeft het gehaald! Alle vijf de pups krijgen kunstmelk en het beetje melk van de moeder. Bij de vijf die bij mij zijn gaat het goed! Ze drinken bij Kelly en krijgen nog wel wat melk extra. Allemaal hebben ze hun geboortegewicht verdubbeld!

En met mij?
Een beetje moe, dat wel!

Meer informatie over het nest BOBTAIL pups van Miranda en Toon kun je hier vinden.