Natte Neuzen Dag 2009: een recordopkomst

20 september 2009 staat genoteerd als een van de meest succesvolle OES evenementen van de afgelopen jaren. Maar liefst 54 honden hadden zich aangemeld om in het bosrijke gebied van Het Leesten samen te wandelen.

Om andere wandelaars op de hoogte te stellen van onze roedel, heeft onze Charlotte deze illustratie gemaakt.

De dag begon mistig en de zon probeerde hardnekkig ruimte te winnen. Het beloofde een mooie dag te worden en het was al erg druk met andere dagjes-toeristen toen de eerste auto’s met OES de parkeerplaats op reden. Al snel kwamen de eerste telefoontjes binnen. Een wegafsluiting van de N304 zorgde voor paniek. De wandelaars die vanaf de A50 aan kwamen rijden, waren volledig de weg kwijt. Het vervelende was dat de afsluiting niet aangekondigd was op de website van de overheid dus ook wij volledig verrast werden. Gelukkig kon iedereen met enige vertraging en extra kilometers het Leesten bereiken. De sfeer was goed, de zon scheen en het onthaal hartelijk. De laatste wandelaar verscheen even na 12 uur. We waren compleet en het feest kon beginnen.

De wandeling

Een uur later dan gepland, werd er om 12 uur gestart met de wandeling. In één keer werd het Hondenbos opgeschrikt door 50 enthousiaste wolbalen. Meteen kregen we te maken met een passerende ruiter, maar iedereen had zijn of haar hond goed onder appel. De wandeling verliep voorspoedig en zowel honden als baasjes konden genieten van de prachtige omgeving. Menig keer hoorden we “aaaah wat is het hier prachtig” uit de monden van de baasjes. Deze mooie stukjes natuur in combinatie met een honden-losloopgebied zijn vrij schaars. Daarom hadden we hele duidelijke afspraken gemaakt met staatsbosbeheer en deze regels doorgecommuniceerd aan de wandelaars. En zij verdienen absoluut de complimenten, want ondanks onze grote groep, heeft niemand last van ons gehad!

Na een klein uur arriveerden we weer in het afgesloten Hondenbos, stond de krant op ons te wachten. Eén van de wandelaars had ze ingelicht en zowaar…ze waren gekomen! Ze liepen mee naar het veld, dronken een bakkie koffie en interviewden wat wandelaars. Het krantenartikel kun je hier bekijken.

Amerikaans buffet

Het grote aanbod van lekkernijen en de gezellige sfeer op het veld.

Omdat er vanuit de wandeling in Regio zuid-west goede ervaringen waren met een Amerikaans buffet, werd er besloten dit ook op deze wandeling te doen. In een e-mail werd er aan iedereen gevraagd wat zij dachten mee te nemen, zodat het aanbod gevarieerd zou zijn. Het gevolg was een rijkelijk gevulde tafel met daarop allerlei lekkernijen. Een catering had het niet beter kunnen doen. Er stond zelfgemaakte appeltaart, belegde boterhammen, salades, krentenbollen en diverse soorten dranken. Een van de wandelaars was direct vanuit hun vakantiebestemming doorgereden en arriveerde met camper. Zij voorzagen ons in een warme hap. Ook de honden kwamen zoals gewoonlijk niets tekort.

Opfriscursus borstelen

Dat de OES-baasjes toch nog wel met wat vragen rondliepen als het gaat om de verzorging, kwam naar voren in de borsteldemo. Handige tips werden uitgewisseld en bij een aantal honden de lastige plekken aangepakt. Vooral de paarse kammetjes bleken een enorme hit toen er tijdens de demonstratie makkelijk los onderwol en klitten werden verwijderd.

Daarna was het tijd voor spelletjes. Dit betekende wedstrijden tussen baas en hond. Het meest favoriete spelletje was in wie het snelst zijn bord spaghetti op kon eten op zijn hondjes, zonder handen dus. Chef-kok Nikan had een enorme berg voorbereid. Ontsteld kwam de eigenaar van Sammie terug van zijn wedstrijd: “Sammie luste helemaal geen spaghetti”. De honden die wel gek waren op deze slierten wonnen uiteraard met gemak van hun baasjes.

De andere spelletjes zoals appeltje vissen op zijn hondjes uit een bak water enzakkenlopen door de baas bleken ook favoriete spelletjes te zijn voor de baasjes. De honden hadden een voorkeur voor andere spelletjes. Worst zoeken of een parcours afleggen met kluif in de bek was voor hen favoriet. Vooral dit laatste vonden de meeste honden heel erg interessant.

De tijd ging snel en veel deelnemers moesten nog wel een aardig eind rijden om weer thuis te komen. Rond een uur of half 5 werd alles weer opgeruimd en bekeken of we ons woord hadden gehouden aan Staatsbosbeheer. Het veld is namelijk normaal gesproken NIET toegankelijk voor honden, maar wij hadden officieel toestemming gekregen, mits we geen vuil achterlieten.