OES zocht baas: Liefde voor een afstandshond
Sjors
Na enig gebel (internet was er toen nog niet) kwamen we terecht bij een asiel in Apeldoorn. Daar zat een Bobtail genaamd Sjors en was bijna 6 jaar oud. De reden dat Sjors in een asiel zat was wegens gezinsuitbreiding. De vrouw des huizes kon vanwege tijdgebrek (volgens mij geen zin) niet meer voor Sjors zorgen. Hier hebben we helaas maar 4 jaar plezier van gehad.
Sjimmie
Inmiddels hadden we ook kinderen en aangezien Diana er alleen voor stond (ik ben internationaal chauffeur en toendertijd vaak lang weg) besloten we even geen hond meer te nemen. Maarja eenmaal een Bobtail, altijd een Bobtail…Kortom we besloten weer te gaan kijken voor een Bobtail. Na weer enige asiels gebeld te hebben zonder resultaat, kwamen we uit bij een fokster. Die had nog een puppy van 4 maanden en die noemden we uiteraard Sjimmie. Sjimmie werd helaas ook maar 10 jaar.
Lady
Een paar maanden later stond er in Balgoy (Nijmegen) een Bobtail van 1.5 jaar genaamd Lady. Ik vond het een beetje vroeg om zo snel na de dood van Sjimmie een andere hond te nemen, maar ze hielp ons heel erg in de rouwverwerking van Sjimmie.
Lady bleek op jonge leeftijd al een heel traumatisch leven achter de rug te hebben. Ze werd door haar eerste eigenaar heel erg mishandeld. De eerste jaren bleek ze heel erg bang en schichtig voor een bezem te zijn. (nu gelukkig niet meer). Ze is toen afgepakt door een vrouw die het veel beter met haar voor had. Maar door persoonlijke omstandigheden moest ze Lady naar een asiel doen. We zijn haar heel erg dankbaar, maar hebben helaas nooit kunnen achterhalen wie die vrouw is. Gelukkig voor de eerste eigenaar hebben we dat voor hem ook nooit kunnen achterhalen. Na de eerste kennismaking moesten we een week wachten voordat we haar eindelijk een beter leven konden geven, omdat ze aan de diarree was. Eenmaal bij ons gewend leek het of ze nooit ergens anders heeft gewoond. Wel bleek vrij snel dat Lady verlatingsangst heeft. Volgens onze dierenarts was het geen goed idee om Lady tijdens onze vakantie in een pension te doen. Dus ik reed toen 2 keer naar ons vakantieadres in Noord-Holland.
Na verloop van tijd kreeg Diana een telefoontje van een vriendin die allergisch voor katten bleek te zijn. Gezien haar rode ogen etc was dit echt waar. Of wij zin hadden in een kat? Toen na de eerste kennismaking de gordijnen heel bleven,(de kat zat wel heel snel bovenin, het was echt een tekenfilm) bleek dat heel goed samen te gaan.
Shaggy
In juli 2011 kreeg ik een telefoontje van Diana dat er op marktplaats een Bobtail van 5 jaar te koop stond. De eigenaresse kon er niet meer zo goed voor zorgen. Dit bleek helaas maar al te waar te zijn. Na een goed gesprek met de verkoopster en overleg thuis gingen we zaterdags kijken. Wat was die hond verwaarloosd.
De kennismaking met de honden was heel goed,ze gingen voor elkaar door de poten, dus dat was goed. Toen we terug kwamen van de wandeling, besloot ik de laatste test te doen. We hebben een stationwagen, hoe gedragen ze zich samen achterin? En dat ging goed, ze kwamen vrij snel overeind en begonnen om zich heen te kijken. Toen Diana naar binnen ging om te betalen ging ik bij ze zitten en Shaggy begon me gelijk in mijn gezicht te likken.
Toen we thuiskwamen begon Diana gelijk een trimsalon te bellen en kon gelukkig zondagmiddag al terecht, omdat ze begreep dat het heel hard nodig was. Ik pakte toen al een schaar om een hele grote klit ter grootte van een kleine handbal bij zijn “arie” vandaan te knippen.(gevulde klit om zomaar te zeggen). Ik knipte al een paar kale plekken bij hem om te kijken of er geen huidinfectie zat, maar gelukkig niet. Bij zijn leuning en omstreken gelukkig ook niet.Volgens ons en de trimster was hij ongeveer 3 jaar niet gekamd geweest. Het duurde iets meer dan 4 uur om hem toonbaar te krijgen.
’s Maandags kon hij gelijk terecht bij de dierenarts, daar was hij ook al een paar jaar niet meer geweest voor zijn inentingen en constateerde dat zijn hart etcetera gelukkig wel in orde waren. We kregen druppels voor zijn ogen en oren mee, in afwachting van zijn ooglid correctie. Zijn oogwimpers groeiden naar binnen, dus die arme ziel had van pup af aan continue ontstoken ogen. Daar kreeg hij een paar weken later een operatie voor. Een paar maanden later kreeg hij een operatie voor zijn oren, die ook chronisch ontstoken waren. We hebben geprobeerd om hem te kammen, maar hij raakt steeds in paniek zodat we hem maar elk jaar laten scheren.
In het begin toen we hem net hadden kon hij soms vanuit het niets weleens uithalen zonder reden naar een andere hond. Waar we wel hier erg aan hebben moeten wennen is zijn staart, onze andere Bobtails hadden geen staart, dus in het begin sneuvelde er nog wel eens wat, maar verder zouden we hem voor geen goud willen missen. Geregeld staat hij ’s nachts naast me en begint me in mijn gezicht te likken. Als ik hem dan even knuffel is het goed en gaat hij weer verder slapen.
Drie van de vier honden die we hebben en hebben gehad waren afstandshonden, mochten deze twee nou komen te overlijden weet ik zeker dat we eerst gaan kijken voor een zogenaamde afstandshond. Sinds enige weken hebben we er ook een tweede kat bij uit een asiel, dit gaat gelukkig ook goed (zien ze buiten een vreemde kat,dan gaan ze daar wel op af).
Van een hond die je van pup af aan heb, krijg je veel liefde, maar wij weten uit ervaring dat je van een afstandshond ook veel liefde krijgt,
Gr Herbert en Diana
