Deze website maakt gebruik van cookies. Meer informatie Melding niet meer tonen
Alles over de Bobtail of Old English Sheepdog
Ryco, een verjaardagscadeautje
Deel deze pagina

Ryco, een verjaardagscadeautje

1 April 2012 was het 12 jaar geleden dat jij ter wereld kwam. Na het overlijden van onze eerste OES blijft het verlangen naar weer een OES. Telkens komt het weer ter sprake en dan in 1999 trek ik de stoute schoenen aan. Peter wordt in april 2000 40 jaar en ik besluit hem een OES cadeau te doen. Als verrassing!

Ik bel naar de club en krijg een bandje te horen. Verschillende fokkers hebben/ of krijgen binnenkort pups. Ik noteer verschillende telefoonnummers en ga bellen. Met de eerste had ik niet bepaald een klik dus bellen naar nummer 2. Ik kreeg Rosita aan de lijn en vertelde haar mijn verhaal. Op dat moment had ze nog een nest, maar dat was voor ons te vroeg. In het voorjaar van 2000 stond er weer een nestje gepland, dat was perfect. Na een persoonlijke kennismaking op een show in Axel spraken we af dat ze mij zou bellen zodra de teef (Macy) gedekt was. Ze mocht alleen iets zeggen als ze mijzelf aan de telefoon kreeg, want het moest een geheim blijven. We stonden als 3de op de lijst voor een reu.

Twee teefjes en 1 reu

In februari 2000 belde Rosita dat Macy was gedekt, nu nog maar afwachten of ze ook echt drachtig was. Gelukkig was dat zo en op 1 april schonk Macy het leven aan 3 prachtige pups. Twee teefjes en 1 reu……………..! Geen reutje voor ons dus. Ik had me er zo op verheugd en was dus een beetje teleurgesteld. In tranen ben ik naar de buurvrouw gegaan waar ik al die maanden alles mee had gedeeld en waar Rosita ook post naar toestuurde en het telefoonnummer van had.

Ryco samen met moeder Macy en zusjes Shannon en Indra
Ryco samen met moeder Macy en zusjes Shannon en Indra

Terwijl ik het verhaal aan de buurvrouw vertelde belde Rosita weer terug en zei dat het reutje toch voor ons was. Ik sprong een gat in de lucht, ik huilde nu tranen van geluk. Afijn, nu kon het regelen beginnen. Op de verjaardag van Peter waren de pups precies 2 weken dus mochten we komen kijken. Ik kon niet wachten…

Ondertussen zat ik steeds samen met de buurvrouw op de site van Rosita te gluren naar de foto’s van de pups. En toen was het eindelijk 15 april…’s Morgens kreeg Peter een gedicht waarin stond dat we met de boot van 9 uur naar de overkant zouden varen. Hij snapte er niets van. Opa kwam ons ophalen en reed ons naar Koewacht. Voor in de straat waar Rosita woont, kreeg Peter oorkleppen en een blinddoek om. Bij de kist aangekomen deed ik eerst de oorkleppen af en daarna de blinddoek. Peter z’n gezicht sprak boekdelen, hij stamelde een paar woorden en kreeg tranen in zijn ogen toen ik zei dat het pupje voor hem was. Opa zetten ondertussen alles op de foto. We bleven nog een poosje om bij te komen en te genieten van de pups. Maar toen was het toch echt weer tijd om te vertrekken, want de eerste visite zou ’s middags op de stoep staan.

Terwijl wij in Koewacht waren had de buurvrouw de door mij zelfgemaakte slingers opgehangen en oma had taarten gehaald. Peter was helemaal van slag en liet pardoes de taarten uit zijn handen vallen. Afijn, m’n verrassing was geslaagd.

Lekker mollig mannetje

Ryco, een verjaardagscadeautje
Ryco parmantig op tafel tijdens show.

Elk weekend gingen we naar onze pup kijken en zagen hem opgroeien tot een lekker mollig mannetje. Eindelijk was de dag aangebroken dat hij met ons mee naar huis mocht. We hadden de naam Ryco voor hem uitgekozen (2 letters yc van mama Macy en ro van papa Rowan). Het was weer geweldig om een pup in huis te hebben en onze 2 jongens vonden het ook geweldig. Ryco leerde snel en was een vrolijke pup. We besloten om een keertje met hem naar show te gaan in Axel. Hij kreeg een goed keurrapport…ja en dan ben je besmet en wil je graag weten of andere keurmeesters het ook een mooie hond vinden.

Ryco vond het altijd superleuk op show en zat altijd parmantig op tafel en wilde door iedereen geknuffeld en geaaid worden. Tot hij op een dag zich omdraaide en met zijn kont naar de mensen ging liggen. Vreemd……..dat was niets voor Ryco. Afijn, dachten wij het zal de volgende keer wel over zijn. Maar de keer erop deed hij het weer en thuis gromde hij naar de kinderen als die langs hem heen liepen. We zijn met hem naar een gedragstherapeut geweest omdat we het vreemd vonden dat zijn gedrag ineens zo veranderde. We kregen allerlei tips mee en daar zijn we mee aan de slag gegaan.

Er was iets niet goed

Ryco samen met Senna
Ryco samen met Senna

Het hielp niet en in de zomer, die erg warm was en Ryco erg veel dronk, ging hij in huis plassen. Eerst hadden we het niet in de gaten omdat we ondertussen een tweede OES in huis hadden van ongeveer 4 maanden. We dachten dat zij in huis had geplast, maar het bleek toch Ryco te zijn. Het bleef niet bij één keer dus na een paar dagen naar de dierenarts. Die heeft Ryco onderzocht en kon niets bijzonders vinden…….Het zal wel tussen zijn oren zitten zei hij nog. Ja, wat moet je dan!

Na verloop van tijd wilde hij niet meer eten en ging zich steeds vreemder gedragen. Bloedonderzoek gedaan en daaruit bleek toch dat er iets niet goed was. Medicijnen gekregen, maar Ryco werd steeds zieker. Op een zaterdag kwam ik thuis en lag heel de woonkamer onder de urine en dunne ontlasting. Ryco lag laveloos voor de deur. In paniek heb ik de buurman geroepen en de dienstdoende dierenarts gebeld. Die zei doodleuk dat we maar tot maandag moesten wachten omdat hij niets van onze hond wist.

Ik Rosita gebeld en die vertrouwde het helemaal niet en heeft Ryco en mij opgehaald en daarna naar haar dierenarts in Terneuzen gereden. Daar moest Ryco aan het infuus en kreeg hij medicijnen gelijk in zijn bloedbaan. Zondags knapte hij weer wat op. Maar daarna ging het weer mis……..een afspraak gemaakt in Oisterwijk en daar dachten ze aan een tumor. Je schrik je wezenloos………….wat nu.

Weer een bloedonderzoek en weer andere waarde die niet goed waren. Op advies een afspraak gemaakt in Wageningen…..daar zouden ze een echo van Ryco maken. Samen met Rosita ben ik daar naartoe gegaan en op het moment dat ze de echo maakten zagen we al gelijk dat het mis was. Verdrietig gingen we naar huis!

We zouden nog een chemokuur kunnen doen, maar na veel wikken en wegen hebben we besloten dat niet te doen. Ryco ging met de dag achteruit en we wilde hem verder lijden besparen……………..

6 Oktober 2003 heb jij de wereld verlaten………………………