Sophie: Klimgeitje of klim-oesje?

Sophie is “Made in Germany”, en volgens ons heeft de ooievaar een foutje gemaakt bij de bezorging. Ze had volgens ons de bestemming Alpen moeten hebben om aldaar geboren te worden als klimgeitje… Echter ergens is er wat fout gegaan want het werd een klein Oesje in Duitsland. Sophie doet namelijk niks liever dan klimmen en ‘t liefst zo hoog mogelijk.

Als ik thuis kom van mijn werk wil ze maar een ding en dat is omhoog, en aangezien er geen ontkomen aan is til ik haar op waarop ik enthousiast aan alle kanten afgelikt word alsof ik al dagen niet thuis geweest ben. Dat is echter nog niet genoeg ze wil nog hoger…Tot ze ergens over m’n schouders hangt als een stola zodat ze nog net met haar kop mijn oor aan de andere kant kan af likken…. Als ik haar daarna op de grond zet, wil ze maar een ding…. Weer omhoog…En nog een keer…En nog eens…Dol enthousiast.

Voorbestemd

Achteraf gezien hebben we weleens het idee dat het allemaal precies zo liep dat het moest lopen, klinkt raar, maar toch…We konden Sophie’s verhaal en ze was tussen ons al vaak onderwerp van gesprek geweest. We hadden gewikt en gewogen. We hadden Youri onze stokoude OES van 15 en een jonge hond erbij zou dat wel goed gaan? Daarom dachten we de ene keer nee, de andere keer misschien, en de volgende keer ja….

Op een van die ja momenten hadden we besloten dat we het toch weleens met Sophie wilde proberen. Echter al snel bleek dat er voor Sophie een nieuw adres was gevonden. Oke prima, dachten wij. Sophie een nieuwe baas en ongetwijfeld zou ze het daar prima naar haar zin hebben en wij zouden doorgaan met ons “Sophie- loos” leven. De zondag erna ging de telefoon. Ik luisterde met een half oor mee en even later werd me de vraag gesteld: “Willen wij Sophie nog?” Heftig schudde ik ja! En zo kwam Sophie in ons leven, en het eerste wat ze deed? Klimmen….

Spring-in-’t-veld

Waar een normale Bob van de ene plek naar de andere wandelt, springt Sophie liever. Van de bank naar de stoel, naar de andere stoel en weer naar de bank. Of er op dat moment iemand op zit kan ze niet geheel deren. Die deelt gewoon mee in de pret. Enthousiast komt ze tegen je aan liggen, op de rug op de buik, over je heen, boven langs onder door. Een elastiekje is er niks bij vergeleken, zo flexibel zit ze in elkaar. En onderwijl doet ze nog verwoede pogingen om je op alle mogelijke en onmogelijke plekken af te likken. Een grotere sabbelaar is niet denkbaar. Nou weet ik wel dat iedere jonge hond flexibel en blij is. Maar toch, Sophie straalt een vrolijkheid uit die je zelden ziet. Dol enthousiast en altijd blij.

Onwillekeurig moeten we dan glimlachen om deze gekke Oes, die pas een half jaartje bij ons is. We willen haar echter voor geen goud meer missen. In korte tijd is ze deel van ons leven geworden. En ondanks het kattenkwaad en al haar rare fratsen moet ik denk ik toch toegeven dat de ooievaar geen foutje heeft gemaakt. Ze is op de juiste plek bezorgt en gebracht. Niet als klimgeitje, niet als Oesje…maar als engeltje. Alleen de vleugeltjes ontbreken. Gelukkig maar want anders klimt ze niet, maar vliegt ze als een bezig bijtje de hele dag om ons hoofd heen. En of we daar helemaal gelukkig van worden…

Tekst: Cees Bol
Foto’s: Cees Bol