Tarkan, een heel bijzondere hond

Nico, Marianne en dochter Saskia Mulhuijsen waren de trotse eigenaren van Tarkan, een heel bijzondere hond. Hij was overal waar zij waren en zat er ook altijd bij in een stoel. En dan vooral als zij visite hadden. Ook zat hij iedere dag voor in “zijn” stoel naar buiten te kijken. En zag ook meteen aan de auto’s wie eraan kwam. Boven hun bank hangt een prachtig schilderij van Tarkan. Een herinnering aan hun speciale hond. Nico en Marianne vertellen hun verhaal over Tarkan…

“Het is voor mij nog heel moeilijk, om over Tarkan te schrijven maar ga het wel proberen.”, begint Marianne haar verhaal. Onze zoon Ron en zijn vrouw Katia komen 1 augustus 2011 bij ons in het dorp wonen zij krijgen in september een kindje, ons eerst kleinkind. In de week van 27 juni ging het in eens niet zo lekker met Tarkan. Hij at wat minder en ging wat langzamer lopen en zijn ontlasting was wat dunner. Wij dachten dat het door het weer was en Tarkan was sowieso niet zo’n eter en al helemaal niet met warm weer, dus daar schoven wij het op.

Tarkan was overal waar zij waren

Ik ging dat weekeinde van 1 juli naar mijn zus in Italië en mijn dochter Saskia hield mij op de hoogte van Tarkan. Die keren dat ik naar mijn zus ging, at Tarkan altijd slecht, hij kon er niet tegen als ik weg was. Als Nico mijn man dan thuis kwam, ging Tarkan telkens weer naar de poort kijken of ik er niet aan kwam. Die zondag belde Saskia mij op en vertelde dat het niet zo goed ging met Tarkan, hij had diarree gekregen en at inderdaad weer niet. Toen ik thuis kwam was hij al helemaal niet zo enthousiast meer. Normaal sprong hij mij bijna omver en maakte gekke geluiden. Dit deed hij niet meer waaraan je al kon zien dat er iets niet klopte. Hierop heb ik haar een afspraak laten maken voor die maandag direct naar de dierenarts te gaan. Hij dacht aan een darminfectie, maar wilde ook een echo maken want hij dacht aan een vergrote lever. Dus dinsdags terug en een echo gemaakt en bloed afgenomen en puncties uit de lymfe genomen en wachten tot donderdag of vrijdag, dan kregen wij de uitslag.

8 juli 2011: een zwarte dag in ons leven

Tarkan heeft lymfeklierkanker……Onze wereld stort in. Onze Tarkan…..dat kan toch niet waar zijn. Wij willen nog geen afscheid nemen van hem, wat nu?????? Prednison was het enige wat hem nog even bij ons hield maar voor hoe lang??? We hebben afgesproken dat als er ook maar iets veranderde dat we direct hem lieten inslapen maar wel bij ons thuis.

Hij moest bij ons nog een fijne tijd hebben. Maar wij voelde ons zo vreemd en lette iedere dag op of dat er iets veranderde bij Tarkan, wij zaten zelf ook niet meer lekker in ons vel. Wij hoopten dat hij het nog mee kon maken als Ron en Katia hier kwamen wonen want ook Ron was gek met Tarkan. En ja hoor, hij ging nog met ons mee als wij er gingen poetsen, kon hij lekker in de schaduw liggen en wij hem in de gaten houden.

Voor ons was het een dubbel gevoel, Tarkan zeer ziek en een kleinkind zat er aan te komen. ’s Nachts sliep ik wel eens op de bank om te kijken wat Tarkan ging doen, hij sliep n.l. altijd boven. Als ik wakker werd zag ik geen Tarkan dus ik kijken waar hij lag, en ja hoor, gewoon boven dus ik maar weer terug naar mijn eigen bed. Normaal reageerde hij direct als ik wakker werd, dat deed hij ook al niet meer.

22 Augustus 2011: een verschrikkelijk besluit

Tarkan had erge diarree gekregen dit was voor ons de dag dat wij die verschrikkelijke beslissing moesten nemen. Om 17.15 uur is hij ingeslapen in zijn eigen vertrouwde omgeving. Hij werd om 18.00 uur afgehaald door de mensen van het crematorium. Met zijn drieën hebben wij Tarkan in zijn eigen mand in de auto gezet en wij werden nog netjes gebeld dat ze goed aan gekomen waren. De dag er na zijn wij nog even gaan kijken want hij lag er opgebaard en is toen om 13.00 uur gecremeerd. Hij is naar de Rainbowbridge!!! Zijn urn staat hier op een speciale plek waar hij ook iedere dag bij ons is en iedere dag brand er een kaarsje bij de urn. Er hangt ook een grote foto van Tarkan aan de muur. Het is nu 8 weken geleden en zijn er nog steeds kapot van.

Borat met op de achtergrond Tarkan

Inmiddels hebben wij een nieuwe pup genomen, een schat van een hond, hij komt van Charlotte en Rosita, ook 2 schatten van mensen. Hier zijn wij zo blij mee en geeft ons flink wat afleiding, maar neemt het verdriet niet weg, wat ook niet hoeft want Tarkan was een super hond en dat gaat Borat onze nieuwe pup ook zeer zeker worden. Inmiddels zijn wij ook Opa en Oma geworden van onze kleine Liza. Zij zal fijn samen met Borat op gaan groeien!!!

Wij missen Tarkan nog steeds en er word nog iedere dag over hem gesproken. Hij heeft nu zijn verdiende rust. Rust zacht lieve Tarkan.
25-09-2002 † 22-08-2011