Youri: a very very Old English Sheepdog

Eigenlijk had ik stukje in de is vorm willen schrijven, maar tot ons groot verdriet is het de was vorm geworden. Op dinsdag 7 april 2009 hebben we afscheid moeten nemen van onze geliefde lobbes Youri. Na vijftien jaar en een week onze trouwe vriend te zijn geweest is dat een groot verdriet. En hoewel het leven doorgaat is er toch een groot gemis in ons leven ontstaan.

Youri: zijn jonge jaren

Youri werd op 31 maart 1994 geboren in het mooie Drente en kwam via een gezin uit Amstelveen na een jaar bij ons in Sibculo wonen. Feilloos kunnen we nog herinneren hoe zijn vacht danste in de wind toen hij rondrende om het huis op zijn eerste dag. Een goedmoedige bobtail met dito karakter was hij, een vrolijke noot in ons leven en hij straalde een rust uit Zonder moeite overzag hij zijn hondenwereld en zette die feilloos naar zijn hand. Alleen wandelen, tsja dat was niet zijn geliefde bezigheid, het liefst bleef hij lekker thuis. En blijkbaar zat het in zijn genen, want toen hij nog pup was wilde hij ook al nooit naar buiten. Met moeite kon je hem er toe krijgen om toch maar eens buiten te gaan kijken. Altijd ging hij trouw mee met de dagelijkse wandeling, maar ergens bekroop je soms toch het gevoel dat hij liever thuis bleef. Het liefst onder de tafel, zijn favoriete plek. Samen met de voorraadkast, die hij dan net z olang poten gaf, zijn neus er tussenstopte en piepend heen en weer bewoog, zodat je tenslotte genoodzaakt was om uit de stoel te komen en hem toch maar een koekje te geven.

Lekker wandelen?

Nee lopen was geen hobby. We herinneren ons nog dat we een dagje naar Schiermonnikoog gingen. Na een gezellige lange dag en veel gewandeld te hebben kwamen we aan bij de pont, waar Youri zich uitgebreid uitvleide op de kade. Toen de pont arriveerde kwam iedereen in de benen behalve Youri. Met geen stok was hij overeind te krijgen tot grote hilariteit van de omstanders. Na vele pogingen wisten we hem uiteindelijk met wat lekkers in de benen te krijgen. Want dat was zijn grootse hobby: eten. Alles maar dan ook echt alles lustte hij. Waar Cassie of Boy nog wel eens een uitdrukking trokken van “jasses”, at Youri vrolijk door. Zelfs de vingers van de dierenarts moesten er nog eens bijna aan geloven zo snel kon hij zijn, als hij in de gaten kreeg dat er iets te happen viel. Zelfs op zijn oude dag moest je nog oppassen dat je je hand op tijd terug trok.

Ouder en ouder

En Youri werd steeds ouder 12, 13, 14 jaar…en we zeiden nou de 14 zal hij niet halen, maar Youri ging vrolijk door, zelfs na een ernstige diaree aanval afgelopen jaar klauterde hij weer gezond en wel overeind. Berensterk was hij. Oud werd hij dat zagen we wel, oude mannenkwalen passeerden de revue en wandelen deed hij niet ver meer. We zetten hem in de bolderkar en reden een stuk de weg af waarop hij dan zelf naar huis wandelde. Begon je echter bij huis dan bleef hij stokstijf zitten en verzette hij geen poot meer. Maar toch als het erop aan kwam kon hij sneller overeind dan Boy. En zijn neus… zijn neus was de allerbeste bobneus die er was. Al lag hij aan de andere kant van het huis, Ritselde je met een papiertje en binnen no time liet hij zich horen. Ja oud werd hij maar pienter was hij ook, in het weekend wist hij maar al te goed dat we op stap wilden gaan, dan liet hij zich horen en wou hij ook mee. Hij krabbelde dan overeind liep naar de achterbak van de wagen met een uitdrukking van ik ga ook mee. Uiteraard voldeden we waar mogelijk altijd aan dat verzoek, dan zochten we een leuk terrasje op, ging ik met Boy wandelen en Youri bleef bij vrouwtje, wachtte dan onder de tafel op alles wat eventueel naar beneden viel. En hoogst waarschijnlijk was het hem daar ook om te doen….

Voor altijd in ons hart

Er zijn niet veel terrasjes waar hij niet gebivakkeerd heeft. Heel vaak, vooral in de laatste jaren, namen we hem ook overal mee naar toe: het strand, leuke plaatsjes, restaurants. Vakanties gingen niet door, omdat we niet te ver weg wilden gaan, mocht er wat aan de hand zijn. Maar we deden het van harte en uit liefde en stelden alles in het werk om hem een hele fijne dag te bezorgen. Dat dit ook gelukt is daar zijn we heel blij mee, en ook met het feit dat we nog zijn 15de verjaardag gevierd hebben. Voldoening geeft het ook wetende dat hij een goed bobtailleven heeft gehad. Een kennisje reageerde op het internet met de volgende zin: God needed a great dog by his side…. En daar konden we ons goed in vinden. Youri was een bobtail zoals een bobtail hoort te zijn: sterk, standvastig, trouw, vrolijk, een echte vriend. En voor ons was het de liefste, charmantste, knapste, slimste en vrolijkste bob die er ooit was.

Youri we zullen je altijd missen…
Je baasjes, Boy en Sophie